Irun, Copenhague eta Donostiaren artean filmatua, Ignorak bi artista arnasa hartzen eta arnasa hartzen erretratatzen ditu. Ainara LeGardon eta Ignacio Córdoba ez dira izateari uzteko eta beste hori sortzeko beldur. Elkarrekin eta bereizirik ikusten eta entzuten ditugu; garatzen ari den bilaketa, soinua ikertzen, arreta entrenatzen, eta entzumena lantzen. Hannot Mintegiak entzun egiten ditu bere begiradarekin. Ignora, gainera, zera da, ikuspegi baten egiaztapena, egile ikuspegiarena. Ia beti pertsonaiak planoaren barruan berrenkoadratuta daude. Kameraren bidez ikusten ditugu, bai, baina aldi berean, kamerak begiratzen die ate batetik, bi zuhaitzen artetik baso hostotsu batean, edo instrumentu eta soinu-gailuen artean harrapatuta. Hannoten lanak zinematografo gisa, eta Ainararenak eta Ignaciorenak soinu-artista gisa, elkarrekin hitz egiten dute. Une oro elkarri galdetzen eta erantzuten diote, eta erretroelikadura hori filmaren birika narratibo nagusia da. Kontatzen dena ez da prozesu baten historia; ez da azalpen bat. Ainara eta Ignacioren soinu piezek eta performazio ekintzek film honen forma moldatu dute, eta Hannoten ikerketa musikal horren gaineko gaiek eta jakinminak gidari lana egiten dute, hala soinuei, bere horretan izan daitezen utziz, Jhon Cagek zioen bezala.